Αγαπητό mikromeseos.gr, σε διαβάζω κι ας μην είμαι πια μικρομεσαίος. Για την ακρίβεια, είμαι πρώην μικρομεσαίος επιχειρηματίας. Στις αρχές του Ιούνη, μόλις κλείσαν τα σχολεία, κατέβασα κι εγώ ρολά! Κλείδωσα το ρημάδι το βιβλιοπωλείο κι έφυγα μαζί με τη φαμίλια για διακοπές διαρκείας!
“Τι θέλει τέτοια εποχή αυτός εδώ, σκέφτηκε” ο πεθερός μου αλλά και ποιος του δίνει σημασία;
Καβαλήσαμε το αμάξι και βγήκαμε στην Εθνική. Με τα πολλά, καθ’ ότι και το αυτοκίνητο είναι σαράβαλο, φτάσαμε με τη γυναίκα και τα κουτσούβελα στο χωριό των πεθερικών μου. Ένδοξη Κυνουρία! Ο πεθερός μου, δε στο κρύβω, δε χάρηκε και πολύ που με είδε. “Τι θέλει τέτοια εποχή αυτός εδώ, σκέφτηκε”, αλλά και ποιος του δίνει σημασία;
Περάσαμε υπέροχα! Τι μπάνια! Τι ταβέρνες! Τι παγωτά με τα παιδιά στην πλατεία του χωριού τ’ απογεύματα! Τι ποτάκια με τη γυναίκα τα βράδια στα μπαράκια ως τα χαράματα! Δεύτερο μήνα του μέλιτος κάναμε! Ο πεθερός μου δεν ήξερε τι να πει! Όταν, δε, τον πήγα και τον κέρασα και αστακομακαρονάδα σε μια ξενοδοχειάρα της περιοχής, σίγουρα θα νόμισε πως ο αχαΐρευτος ο γαμπρός του κέρδισε το τζόκερ! Τον σκέφτομαι και γελάω! Μοναδικές διακοπές! Ολάκερη την Πελοπόννησο γυρίσαμε! Ζήσαμε το μύθο μας στην Ελλάδα!
«Και να που μπήκε κι ο Σεπτέμβρης»
Αλλά ο καιρός φεύγει, όπως γλυστρά η ξανθή άμμος από τις χούφτες των παιδιών (-Αυτά είναι από τα λίγα θετικά του να ‘σαι ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου. Εντρυφείς στη λογοτεχνία, θες δε θες!-) Και να που μπήκε κι ο Σεπτέμβρης. Το καλοκαιράκι τελείωσε και ο κάθε κατεργάρης οφείλει να γυρίσει στον πάγκο του. Όπου να ‘ναι θ’ ανοίξουν και τα σχολεία. Τα παιδιά θα ξεκινήσουν μαθήματα κι εγώ θα πρέπει ν΄ανοίξω το βιβλιοπωλείο. Αμ, δε! Να ‘ταν κι άλλο! Το βιβλιοπωλείο δεν πρόκειται να ξανανοίξει! Καπούτ! Όσο το κράταγα, έμπαινα μέσα! Κανείς δεν αγοράζει σχολικά από τα συνοικιακά μαγαζιά! Όλοι ψωνίζουν πια στα μεγάλα πολυκαταστήματα!
«Ούτε στη γυναίκα μου το ‘χω πει»
Τα τελευταία δύο χρόνια ζούσαμε από τα έτοιμα! Αλλά, τα τελευταία έτοιμα τα φάγαμε στις διακοπές! Και τι διακοπάρες ήταν αυτές! Έτσι έπρεπε! Γιατί μάλλον θα ‘ναι και οι τελευταίες μας! Τα πεθερικά μου έχουν αρχίσει κι ανησυχούν. “Τι θα γίνει, δε θα γυρίσουν στην Αθήνα”, αναρωτιούνται. Όμως, τέρμα η Αθήνα για μας! Δεν τους το ‘χω πει ακόμα. Ούτε στη γυναίκα μου το ‘χω πει, αλλά θα μείνουμε μόνιμα στο χωριό! Τη Δευτέρα θα γράψω και τα παιδιά στο καινούριο τους σχολείο! Όσο για ‘μένα, ίσως γίνω γεωργός ή βοσκός.
Όπως σας είπα, τα έτοιμα τελειώσανε ή για την ακρίβεια, όπου να ‘ναι θα τελειώσουνε! Τον πεθερούλη μου σκέφτομαι μόνο! Γέρος άνθρωπος και να επιφορτιστεί να θρέφει κόρη κι εγγόνια με τη συνταξούλα του. Και θα του κόψουν και το ΕΚΑΣ από το νέο έτος! Δεν πειράζει. Ακόμα βουίζει στ΄αυτιά μου που ‘λεγε το Γενάρη του ’14, ” θα σκίσουμε το μνημόνιο” και το “τόπο στα νιάτα”! Τώρα, φάτα μπάρμπα και με τις υγείες σου!
Αγαπητό mikromeseos.gr, σε χαιρετώ! Συγχώρεσέ με, αν σε κούρασα με τη φλυαρία μου, αλλά είμαι ακόμη ένας πρώην μικρομεσαίος σε απόγνωση κι όπου να ‘ναι τα έτοιμα τελειώνουν! Όμως, θα συνεχίσω να σε διαβάζω κι ας μην είμαι πια μικρομεσαίος!
