Ανέκαθεν στην ελληνική κοινωνία η απόκτηση ενός αυτοκινήτου αποτελούσε απόδειξη οικονομικής ευμάρειας. Μέχρι τη δεκαετία του ’80, η αγορά τροχοφόρου φάνταζε για τους περισσότερους όνειρο απατηλό. Στη δεκαετία του ‘90 το αυτοκίνητο μετατράπηκε από περιουσιακό στοιχείο σε εργαλείο δουλειάς και από το 2000 και μετά, έγινε μια καλή ευκαιρία για να την πεις στο γείτονα.
«Τότε που τα Mercedes SLK και τα Mercedes CLK τα συναντούσες σε κάθε μαχαλά»
Μπήκα στο επάγγελμα την εποχή που της φούσκας του Χρηματιστηρίου. Τότε που τα Mercedes SLK και τα Mercedes CLK τα συναντούσες σε κάθε μαχαλά. Οι όψιμοι χρηματιστές Έλληνες κονομάγαν στο ναό της οικονομίας και μετά έσπευδαν να επιβεβαιώσουν το μέγεθος του ανδρισμού τους σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων.
Ήταν τόση η λατρεία του έλληνα οδηγού για τα πολλά κυβικά, που αφού αγόρασε ένα μικρό στη γυναίκα του κι άλλο ένα στην κόρη του να μην είναι έρμαιο στις ορέξεις του κάθε λιγούρη με όχημα, ήθελε κι ένα τζιπ 5λιτρο, μόνο για πάρτη του. Έτσι να πάνε κάτω τα φαρμάκια, βρε αδερφέ. Και για να φαρμακώνεται και ο από πάνω στον 4ο όροφο. Αυτός που έχει μεν το ρετιρέ της πολυκατοικίας, αλλά από ρόδα έχει κολλήσει με τη BMW της περασμένης 10ετίας.
«Τι δηλαδή, αυτηνής ο άντρας είναι πιο μάγκας από σένα αγάπη μου;!»
Στο παιχνίδι μπήκαν βέβαια και όλες οι ελληνίδες. Αφού εξασφάλισαν το δικό τους τετράτροχο, στο στόχαστρό τους έβαλαν εκείνη την αντιπαθητικιά που αναγκάζονταν ν’ ανέχονται κάθε Παρασκευή στο κομμωτήριο και κάθε Σαββάτο στη νυχού. «Τι δηλαδή, αυτηνής ο άντρας είναι πιο μάγκας από σένα αγάπη μου;!». «Θέλω να πάρεις SUV να με πηγαίνεις εξοχή. Να με μοστράρεις στην αμάξαρα σου, να καμαρώνουν την κοριτσάρα σου!» «Γιατί είχα και στο χωριό μου στην Άνω-κάτω Ραχούλα και γιατί ο γάιδαρος του πατέρα μου και πεθερού σου ψόφησε, εδώ και χρόνια!».
Κι έτσι σιγά-σιγά, γίναμε λίγο πριν την κρίση οι πρωταθλητές στα Porsche Cayenne σ’ όλη την Ευρώπη. Ξεκινούσαν οι αγροτικές επιδοτήσεις για τα τρακτέρ από τις Βρυξέλλες και λίγο πριν φτάσουν στο θεσσαλικό κι όχι μόνο κάμπο, μεταμορφώνονταν σε Hammer.
«Με την κρίση όμως έκατσε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του»
Τότε δεν παραπονιόμουν. Το φοβόμουν, αλλά δεν παραπονιόμουν. Σαν έμπορος αυτοκινήτων έφαγα και χόρτασα κι εγώ από την πίτα! Με την κρίση, όμως, έκατσε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του ή πιο σωστά στο κάθισμα του λεωφορείου, του τρόλεϊ και του μετρό. Κάνει θραύση το ηλεκτρονικό εισιτήριο του ΟΑΣΑ! Σωρηδόν, οι άλλοτε κάτοχοι υπεραυτοκινήτων συνωστίζονταν στις ΔΟΥ για να καταθέσουν πινακίδες. Εμ, τι να κάνουμε, αγαπητό μου mikromeseos.gr; Είναι βαριά-βαριά τα τέλη του τσολιά!
Μετά τη σφαλιάρα κι έπειτα από μεγάλο διάστημα, οι πωλήσεις αυτοκινήτων ξεκίνησαν ξανά δειλά-δειλά ν’ ανεβαίνουν. Όμως, ένα είναι το δίλημμα που όλους μας ενώνει: Diesel ή βενζίνη; Οικονομία ή επιδόσεις; Κόστος κτήσης ή κόστος συντήρησης; Ένα ξέρω εγώ αγαπητό μου mikromeseos.gr. Της κοντής… τσέπης της φταιν τα καύσιμα! Άντε χρόνια πολλά και καλά χιλιόμετρα!
