Οι επιδόσεις και οι προτεραιότητες της χώρας στην καταπολέμηση της διαφθοράς αποτέλεσε αντικείμενο ανοιχτής συζήτησης που διοργάνωσε η Εθνική Αρχή Διαφάνειας (ΕΑΔ), σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης και τη Διεθνή Διαφάνεια Ελλάδος.
Στη συζήτηση έλαβαν μέρος ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κωνσταντίνος Τσιάρας, ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, αρμόδιος για θέματα απλούστευσης διαδικασιών, Γιώργος Γεωργαντάς, ο διοικητής τη ΕΑΔ, ‘Αγγελος Μπίνης και η πρόεδρος της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδος, ‘Αννα Δαμάσκου, ενώ συντόνιζε η δημοσιογράφος Σοφία Φασουλάκη.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης σημείωσε ότι το κύριο διακύβευμα στην αντιμετώπιση της διαφθοράς είναι η παραγωγή επαρκούς και αποτελεσματικής νομοθεσίας τόσο ως προς την πρόληψη, με τη δημιουργία ενός επαρκούς θεσμικού πλαισίου, όσο και από πλευράς πλαισίου ποινών για την αποτροπή και καταστολή σχετικών αδικημάτων. Όπως επισήμανε, από το 2000 και έπειτα και ειδικά στα χρόνια της κρίσης υπήρξε ένας πληθωρισμός νομοθετικών ρυθμίσεων για την καταπολέμηση της διαφθοράς, που μπορεί να βελτίωσε τη θέση της χώρας μας σε διεθνείς κατατάξεις, ωστόσο «αναδείχτηκε παράλληλα μια μάλλον ενοχική εικόνα της ελληνικής πολιτείας, που υπαγόρευσε την επίσπευση της καταπολέμησης της διαφθοράς».
Σύμφωνα με τον κ. Τσιάρα, «η οικοδόμηση πολλαπλών μηχανισμών για την καταπολέμηση της διαφθοράς δημιουργούν πρόσθετα γρανάζια γραφειοκρατίας, μια νομοθετική ζούγκλα, στην οποία βρίσκουν τελικά και πάλι πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν παρασιτικές συμπεριφορές, αδιαφανείς διαδικασίες, καρτέλ και εναρμονισμένες πρακτικές που προφανώς αντιστρατεύονται τον ελεύθερο ανταγωνισμό».
Ο ίδιος τόνισε την ανάγκη «να καταλάβουμε όλοι ότι η μίζα, το φακελάκι και το γρηγορόσημο δεν είναι μόνο ανασταλτικοί παράγοντες για την οικονομία. Είναι βαθιά αντικοινωνικές συμπεριφορές, οι οποίες καταστρατηγούν την κοινωνική πρόοδο, υπονομεύουν την κοινωνική ανάπτυξη και υποβαθμίζουν την ποιότητα τω κοινωνικών υπηρεσιών και της καθημερινότητας των πολιτών. Είναι μια αντικοινωνική συμπεριφορά που ριζώνει και τελικά αναπαράγεται αέναα».
