«Στο ερώτημα αν θέλουμε περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη με βάση τα 5 σενάρια που αναλύει η Λευκή Βίβλος, η απάντηση δεν μπορεί είναι ούτε μονοσήμαντη, ούτε μονολεκτική. Η εμβάθυνση στους θεσμούς, η ολοκλήρωση της οικονομικής πολιτικής προϋποθέτει αναγνώριση των σφαλμάτων, διεύρυνση των διαθέσιμων εργαλείων, ανάπτυξη συγκριτικών πλεονεκτημάτων, ενίσχυση των πιο αδύναμων παικτών». Αυτό ανέφερε ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) Γιώργος Καββαθάς στην ημερίδα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Ε.Ο.Κ.Ε.) που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αφορμή τη Λευκή Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για το μέλλον της Ευρώπης.
Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής, παρουσιάστηκαν 5 πιθανά σενάρια για το Μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, στην ομιλία του ανέφερε «είναι σαφές ότι η χώρα και οι κοινωνικοί εταίροι οφείλουν να παρακολουθούν στενά την ατζέντα που διαμορφώνεται στο ευρωπαϊκό σκηνικό, όπως είναι σαφές ότι ο πυρήνας της Ευρώπης πρέπει να πλησιάσει πιο κοντά στις αδήριτες ανάγκες και ιδιαιτερότητες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Γιώργος Καββαθάς: Tο ευρωπαϊκό οικοδόμημα δέχτηκε την περίοδο της κρίσης ισχυρούς κραδασμούς
Αποτελεί γενική παραδοχή ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δέχτηκε την περίοδο της κρίσης ισχυρούς κραδασμούς, τόσο στο επίπεδο της πολιτικής νομιμοποίησης και εκπροσώπησης, όσο και στο επίπεδο της διοικητικής και οικονομικής αποτελεσματικότητας και αδυναμίας επίλυσης των προβλημάτων που ανέκυψαν εξ αιτίας της αναδιάταξης στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και της αναδιάρθρωσης ισχύος στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι υπερσυντηρητικές δυνάμεις που ανέλαβαν την οικονομική διοίκηση της ΕΕ τα τελευταία 10-15 χρόνια έθεσαν στο περιθώριο την ατζέντα για μια πιο δημιουργική, ενωμένη Ευρώπη σύγκλισης και συνοχής και προέταξαν την ανταγωνιστικότητα, ακόμη και μεταξύ των χωρών της ΕΕ, ως κυρίαρχο ζητούμενο στοιχείο για την Ευρώπη του 2030. Προφανή θύματα αυτής της νέας στρατηγικής ήταν και παραμένουν οι χώρες της περιφέρειας, οι οποίες μαζί με τις δομικές τους αδυναμίες, έφεραν το βάρος υιοθέτησης επώδυνων μεταρρυθμίσεων και πολιτικών, οι οποίες ελάχιστα βελτίωσαν τη θέση τους στο νέο οικονομικό μοντέλο».
«Σειρά από παρεμβάσεις επέτειναν την οικονομική ανασφάλεια»
«Σε αυτό το πλαίσιο», συνέχισε ο κ. Καββαθάς «οι Ευρωπαίοι πολίτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια σειρά από παρεμβάσεις που επέτειναν την οικονομική ανασφάλεια, αύξησαν τις ανισότητες, συρρίκνωσαν το κράτος πρόνοιας και διεύρυναν το χάσμα Βορρά-Νότου. Παράλληλα, νέες προκλήσεις αναδείχθηκαν στο εσωτερικό της Ευρώπης: προσφυγικό, περιφερειακές συγκρούσεις, τρομοκρατία, πολιτικός εξτρεμισμός, αδυναμία ελέγχου του χρηματοπιστωτικού οικοδομήματος.
Ο ευρωσκεπτικισμός, η αποξένωση, η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής προοπτικής, ο λαϊκισμός δεν προέκυψαν τυχαία. Ήταν τα αποτελέσματα διάψευσης των προσδοκιών των Ευρωπαίων πολιτών σχετικά με τα οφέλη από την πορεία ολοκλήρωσης του ευρωπαϊκού οράματος. Ήταν το αποτέλεσμα υπαναχώρησης από τις βασικές ευρωπαϊκές αξίες της αλληλεγγύης, της συνεννόησης, της επικοινωνίας και διαλόγου. Συνέπεια της επικράτησης της εθνικής περιχαράκωσης στις μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης. Σήμερα είναι καταφανές ότι οι θεσμοί στην ΕΕ λειτουργούν λιγότερο δημοκρατικά, το ευρωκοινοβούλιο δεν έχει ουσιαστικό αποφασιστικό χαρακτήρα, οι οικονομικές πολιτικές δεν αποφασίζονται με διαφάνεια. Η ΕΟΚΕ και η ΟΚΕ έχουν σπουδαίο ρόλο να διαδραματίσουν για την αναστροφή του κλίματος αυτού και την εμπέδωση του κοινωνικού διαλόγου.
«Η ΕΕ αδυνατεί να επιλύσει ένα πρόβλημα που αφορά λιγότερο από το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ»
Θεωρώ ότι ένας σημαντικός τροφοδότης της ευρωπαϊκής κρίσης παραμένει η διαρκής παλινδρόμηση και καθυστέρηση που υπάρχει γύρω από το ελληνικό ζήτημα. Αν η ΕΕ αδυνατεί να επιλύσει ένα πρόβλημα που αφορά λιγότερο από το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και χρέους είναι εύλογο τόσο για τους πολίτες όσο και τις αγορές να αναρωτιούνται κατά πόσο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε μια ενδεχόμενη περισσότερο περίπλοκη κρίση: μια κρίση που μπορεί να προκύψει λόγω πολιτικών και οικονομικών ανταγωνισμών με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό τομέα, την ανάδυση της Κίνας σε πρώτη οικονομική δύναμη, την επιδείνωση του προσφυγικού ζητήματος».