Από πιτσιρικάκι περνούσα όλα τα καλοκαίρια μου στο Αλεποχώρι. Ολόκληρη η παιδική μου ηλικία είναι γεμάτη πανέμορφες αναμνήσεις διακοπών στο πανέμορφο χωριουδάκι που λούζεται από τις καταγάλανες ακτές του Κορινθιακού Κόλπου.
Γινόμασταν κατάμαυροι απ’ τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο και η γιαγιά πάντα μας κυνηγούσε με μια φέτα καρπούζι
Δε θα ξεχάσω ποτέ τις ατέλειωτες βουτιές στην παραλία της Ψάθας. Ξεκινούσαμε πρωί με τους γονείς και περνούσαμε ολόκληρη τη μέρα στη θάλασσα. Γινόμασταν κατάμαυροι απ’ τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο και η γιαγιά πάντα μας κυνηγούσε με μια φέτα καρπούζι ή ένα γιορμά, γιατί οι χαρές τις θάλασσας μας έκαναν να ξεχνάμε το φαγητό. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν το κολύμπι και το ψάρεμα με τη βάρκα του παππού.
Τα χρόνια πέρασαν και η χαρά από τα παιχνίδια στην άμμο με τα κουβαδάκια αντικαταστάθηκαν από τη διαρκή αναζήτηση για τα χαρούμενα γέλια των κοριτσιών. Τις αυγουστιάτικες νύχτες, ανάβαμε φωτιές κι ερωτευόμασταν παίζοντας κιθάρα κάτω από το φως του φεγγαριού.
Οι γλυκιές αναμνήσεις εκείνης της παιδικότητας μάς καλούσαν, σαν άλλες σειρήνες, πάντα εκεί
Τα χρόνια πέρασαν, αλλά το Αλεποχώρι παρέμεινε σταθερή αξία στην καρδιά μας. Κάθε καλοκαίρι εκεί. Οι γλυκιές αναμνήσεις εκείνης της παιδικότητας μάς καλούσαν, σαν άλλες σειρήνες, πάντα εκεί. Κι ήταν αυτή η αγνή αγάπη για τον πανέμορφο αυτό τόπο που με οδήγησε πριν από 4 περίπου χρόνια να γίνω πλέον μόνιμος κάτοικος της περιοχής. Άφησα την τρέλα της Αθήνας, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου κι αποφάσισα ν’ αφοσιωθώ στον τόπο των καλοκαιρινών μου ονείρων.
Το σχέδιο μου ήταν απλό. Θ’ άνοιγα με τη γυναίκα της ζωής μου, μ’ ένα από εκείνα τα χαρούμενα, ηλιοκαμμένα κορίτσια των εφηβικών μου χρόνων στ΄Αλεποχώρι, ένα ταβερνάκι στην Ψάθα. Τίποτα σπουδαίο δηλαδή, ένα παραδοσιακό μαγαζάκι για ουζάκι, χταποδάκι, καλαμαράκι και κάθε λογής καλοκαιρινό μεζεδάκι. Εκεί ακριβώς που σκάει το κύμα κι αρχίζει η χαρά της ζωής.
Θα προχωρούσαμε σιγά-σιγά. Λίγα τραπεζάκια, στην αμμουδιά, μια καλαμωτή για σκιά
Λεφτά δεν υπήρχαν πολλά, μόνο λίγες οικονομίες και μερικά χρήματα που θα μας έδιναν οι γονείς μας για να κάνουμε τ’ όνειρό μας πραγματικότητα. Θα προχωρούσαμε σιγά-σιγά. Λίγα τραπεζάκια, στην αμμουδιά, μια καλαμωτή για σκιά. Μεράκι κι αγάπη για τους πελάτες μας, τους φίλους μας δηλαδή στην αρχή, που θα ‘ρχονταν να μας συναντήσουν στον παραθαλάσσιο παράδεισό μας.
Αρχίσαμε τα χτισίματα πρόπερσι το καλοκαίρι και σκοπεύαμε σιγά-σιγά να ‘χουμε τελειώσει μέχρι φέτος
Φυσικά και δε γίναμε πλούσιοι, όμως ζούσαμε αξιοπρεπώς στον τόπο που αγαπήσαμε από παιδιά, στην αμμουδιά που πρώτη φορά φιληθήκαμε κι ερωτευτήκαμε. Κι έτσι με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να επεκτείνουμε την επιχειρησή μας. Μετά το ταβερνάκι ξεκινήσαμε να χτίσουμε και 2-3 δωματιάκια για να τα νοικιάζουμε. Αρχίσαμε τα χτισίματα πρόπερσι το καλοκαίρι και σκοπεύαμε σιγά-σιγά να ‘χουμε τελειώσει μέχρι φέτος. Υπολογίζαμε, άλλωστε, και στο ΕΣΠΑ για τον τουρισμό, που την τελευταία τριετία όλο και θα προκηρρυσόταν, κι ευελπιστούσαμε να κατορθώσουμε να λάβουμε κι εμείς μέρος στα συγκεκριμένα προγράμματα για να κατορθώσουμε να τελειώσουμε επιτέλους τα δωματιάκια.
Εδώ και 3 χρόνια ΕΣΠΑ για τουρισμό ακούγαμε κι ΕΣΠΑ για τουρισμό δε βλέπαμε
Βέβαια, στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας και των καθυστερήσεων όλα κινούνται βασανιστικά αργά. Εδώ και 3 χρόνια ΕΣΠΑ για τουρισμό ακούγαμε κι ΕΣΠΑ για τουρισμό δε βλέπαμε. Ωστόσο, δε χάσαμε την αισιοδοξία μας. Είχαμε το ταβερνάκι. Δεν πειράζει κι αν τα δωμάτια καθυστερούσαν μια χρονιά ακόμα.
Μετά το Πάσχα, η τουριστική σεζόν είχε κι επίσημα ξεκινήσει και μάλιστα με τους καλύτερους οιωνούς. Από παντού ακουγόταν πως στην Ελλάδα φέτος θα φτάναν πάνω από 30 εκατ. τουρίστες. Μπορεί τα δωμάτια να μην είχαν τελειώσει, μπορεί το ΕΣΠΑ για τα τουριστικά καταλύματα να μην είχε καν προκηρυχτεί, αλλά, δε μπορεί, όλο και κάποιος τουρίστας θα ‘ρχόταν στο ταβερνάκι μας. Δυστυχώς, υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο ή πιο σωστά χωρίς τη μητέρα Φύση.
Το κολύμπι στη θάλασσα έγινε πραγματική περιπέτεια
Το Μάη, κι ενώ όλα προμήνυαν ένα φανταστικό καλοκαίρι, τα πράγματα ήρθαν όλα ανάποδα. Η θάλασσα στο Αλεποχώρι κι ολόκληρος ο Κορινθιακός Κόλπος δηλαδή, όχι μόνο τ’ Αλεποχώρι, γέμισε μέδουσες. Το κολύμπι στη θάλασσα έγινε πραγματική περιπέτεια.
Όμως, δε χάνουμε το κουράγιο μας! Την περασμένη εβδομάδα, μάλιστα, πληροφορηθήκαμε πως η κυβέρνηση, μετά από σχεδόν 3 μήνες με τη θάλασσα γεμάτη μέδουσες κι έπειτα από αλλεπάλληλες καταγγελίες επιχειρηματιών και κατοίκων της περιοχής, αποφάσισε να λάβει μέτρα. Θ’ ανακηρύξει, λέει, την περιοχή σε Natura! Α, και το ΕΣΠΑ για τον τουρισμό θα ξεκινήσει από Σεπτέμβρη! Οπότε, όλα τα προβλήματά μας θα τελειώσουν!
Τι κι αν το καλοκαίρι κοντεύει να τελειώσει; Απλά, ίσως χρειαστεί ν΄αλλάξουμε το μενού από το “ουζάκι με ψητό χταποδάκι” στο “ουζάκι με ψητό… μεδουσάκι”! Κι απ’ του χρόνου έχει ο θεός! Εξάλλου, ο Έλληνας, χάρη στο Master Chef, σιγά-σιγά έχει αρχίσει να εξοικειώνεται με τις εξωτικές γεύσεις!