«Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις», αυτή είναι η φράση που δυστυχώς ταιριάζει γάντι με την πορεία της ελληνική οικονομίας και την εξέλιξη τη επαγγελματικής κι επιχειρηματικής μου σταδιοδρομίας. Είμαι ένας άνεργος, τεχνίτης ηλεκτρολόγος, ετών 45 νικημένος κι απογοητευμένος. Τον περασμένο μήνα έκανα μόνο 3 μεροκάματα. Αλλά δεν ήμουν πάντοτε έτσι.
«Είχα 20 άτομα προσωπικό και Έλληνες και ξένους»
Την εποχή των παχιών αγελάδων ήμουν άρχοντας. Είχα τη δικιά μου ηλεκτρολογική εταιρεία και με τα μαστόρια μου είχαμε «οργώσει» τις πολυκατοικίες των Αθηνών. Είχα 20 άτομα προσωπικό και Έλληνες και ξένους. Όλοι τους φιλότιμα παιδιά και όλοι νόμιμοι. Με τα χαρτιά τους, τα ένσημά τους, το μισθό τους και τα δώρα τους. Είχα και το δικό μου μαγαζί με ηλεκτρολογικά υλικά, όπου απασχολούνταν η γυναίκα μου και η αδερφή μου. Και στο μαγαζί όλα ήταν τύπος και υπογραμμός. Αποδείξεις στο φουλ, τιμολόγια, δελτία αποστολής, παραστατικά, όλα νόμιμα.
Κανείς στην αγορά δεν είχε τίποτα να μου προσάψει. Απ’ τη δουλειά μου έτρωγαν ψωμάκι 21 και μια η δική μου, 22 οικογένειες. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Στην αρχή της κρίσης προσπάθησα να κρατηθώ στην αγορά. Έριξα τις τιμές στις προσφορές μου στο βυθό. Πιο κάτω δεν πήγαινε. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να γίνω ελκυστικός στους λίγους κατασκευαστές που είχαν απομείνει να επενδύουν τα λεφτά τους και εξακολουθούσαν να χτίσουν σπίτια.
Μια-δυο-τρεις κακές, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, κινήσεις, η εμπιστοσύνη σε λάθος ανθρώπους και 2-3 πολυκατοικίες, που ενώ ξεκίνησαν δεν ολοκληρώθηκαν ενώ το φάγαμε το φέσι μας στα υλικά, άρκεσαν να ρίξουν το καράβι σε ξέρα.
«Κι εγώ, από μεγάλος και τρανός, κατάντησα άνεργος να μην έχω στον ήλιο μοίρα»
Σχόλασα το συνεργείο μου κι άφησα στο δρόμο 21 έμπειρους μάστορες. Έκλεισα το μαγαζί κι απέλυσα γυναίκα κι αδερφή. Κι εγώ, από μεγάλος και τρανός, κατάντησα άνεργος να μην έχω στον ήλιο μοίρα. Με τις αποζημειώσεις τα τακτοποίησα γρήγορα κι αντρίκια. Δεν ήθελα τα παιδιά που μαζί καταφέραμε ό,τι καταφέραμε όλα αυτά τα χρόνια να με βλέπουν στο δρόμο και να με φτύνουν. Με τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εισφορές ακόμα τραβιέμαι και το σπιτάκι που μου απέμεινε μάλλον δε θα καταφέρω να το γλυτώσω.
«Το περασμένο μήνα έκανα 3 μεροκάματα και μέχρι στιγμής το μήνα Οκτώβρη μόνο 1»
Όσο για μένα, όπως σας είπα και πιο πάνω, είμαι ένας μεσήλικας, άνεργος ηλεκτρολόγος. Το περασμένο μήνα έκανα 3 μεροκάματα και μέχρι στιγμής το μήνα Οκτώβρη μόνο 1. Ευτυχώς η γυναίκα μου βρήκε μέσω κάποιου προγράμματος του ΟΑΕΔ δουλειά για κάποιους μήνες σε σούπερ- μάρκετ κι έτσι κάτι μπαίνει στο τσουκάλι για να τρώμε.
Η κατάσταση όμως δε μπορεί να συνεχιστεί κι έχω και δυο λεβέντες στο λύκειο. Αυτούς ευτυχώς δεν τους σταμάτησα από το σχολείο να γίνουν κι αυτοί άνεργοι ηλεκτρολόγοι σαν τον πατέρα τους. Ετοιμάζω βαλίτσες. Φεύγω για Αυστραλία το συντομότερο. Δε μπορώ να περιμένω να πέσει η ανεργία όπως μας παραμυθιάζει καθημερινά η κυβέρνηση κι αυτή και οι προηγούμενες.
«Για να πέσει στ’ αλήθεια η ανεργία και να βρει δουλειά ο κοσμάκης, θέλει αιώνες»
Αν κρίνω από μένα, που δε λογίζομαι άνεργος επειδή κάνω 4 και 5 μεροκάματα το μήνα, τότε για να πέσει στ’ αλήθεια η ανεργία και να βρει δουλειά ο κοσμάκης, θέλει αιώνες! «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» που λένε και στο χωριό μου. Και μόνο με «τριφύλλι» και μάλιστα από το Μάη, οπότε θα ξαναρχίσει ο κόσμος να ξαναβάζει aircondition-γιατί αυτή είναι η κύρια ασχολία μου πια, να τοποθετώ κλιματιστικά-δε ζεις κανείς. Πόσο μάλλον μια τετραμελής οικογένεια με δυο παιδιά στο λύκειο, που με το δίκιο τους, διαρκώς ζητάνε. Γι’ αυτό Αυστραλία σου ‘ρχομαι! «Here I come», που λένε και στη Μελβούρνη!
«Κουράστηκα να ακούω τις κοροϊδίες των πολιτικών και να περιμένω ν’ αλλάξει κάτι σ’ αυτή τη χώρα»
Αν και δεν είναι αυτά τα πράγματα για την ηλικία μου, τι να κάνω; Θα το κάνω! Κουράστηκα να ακούω τις κοροϊδίες των πολιτικών και να περιμένω ν’ αλλάξει κάτι σ’ αυτή τη χώρα. Σας το λέω και σας προειδοποιώ, μην περιμένετε. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα σ’ αυτή τη χώρα, έτσι όπως τα κάνανε. Γι΄αυτό και σας έστειλα την ιστορία μου με τη μορφή καταγγελίας αγαπητό mikromeseos.gr, μπας και ξυπνήσω και σώσω και κανέναν άλλον απ’ αυτό το φαύλο κύκλο ανεργίας και μιζέριας.
Εγώ τον άλλο μήνα την κάνω απ΄ εδώ! Στην αρχή με βίζα τουριστική, μετά ημιπαράνομος οδηγός ταξί κι έπειτα με λίγη τύχη κι αν το θέλει κι ο Θεός, κάποτε, ξανά μάστορας ηλεκτρολόγος! Αχ ρε Ελλάδα! Εγώ είμαι ο ηλεκτρολόγος, εσύ μας άλλαξες τα φώτα! Σ’ όλους μας!
Δεν μας λες κι εμάς ρε φιλαράκο πως να πάμε στην Αυστραλία, που αν σε πιάσουν να είσαι παράνομος, σε απελαύνουν σήμερα και όχι αύριο, για να γίνουμε κι εμείς πάλι μεγάλοι?