Στα μέρη μου δεν προσκυνήσαμε ούτε στους Τούρκους. Ζούσαμε και ζούμε για ένα καθαρό κούτελο και για την περηφάνια μας που κρατάει από τα αρχαία χρόνια. Καλώς ή του κάκου, δεν κρίνω για να μην κριθώ, είμαστε σε θέση να κρατάμε την έχθρητα και με τους συγγενείς μας ακόμη, μέχρι τον αιώνα τον άπαντα! Ε, εμείς οι της ένδοξης γενιάς, τώρα με τον ΕΝΦΙΑ έχουμε γονατίσει!
«Κάποτε, είχαμε μόνο τους πύργους μας και το αρματολίκι»
Κατάγομαι από μια από τις ενδοξότερες οικογένειες της περιοχής. Οι προπάπποι μου συγκαταλέγονται σε εκείνους που ίδρυσαν ένα από τα ενδοξότερα χωριά του τόπου και της χώρας ολάκερης. Κάποτε, είχαμε μόνο τους πύργους μας και το αρματολίκι. Το θάρρος μας και η λεβεντιά μας γίνηκε τραγούδια δημοτικά. Κι ούτε ο Σουλτάνος δεν τόλμησε να τα βάλει μαζί μας.
Κάποτες όμως κι εμείς την πατήσαμε. Πιστέψαμε στις υποσχέσεις πολιτικών κι αρχοντάδων κι ένεκα και της ανάγκης στραφήκαμε στον τουρισμό. Καταχρεωθήκαμε για να χτίσουμε σπίτια και ξενώνες τουριστικούς όλα πέτρα, με σεβασμό στη γύρω φύση, στην ιστορία και την παράδοση του τόπου μας.
«Με τον τουρισμό δεν πλουτίσαμε αλλά ζήσαμε και κρατήσαμε το μέτωπο μας ψηλά και καθάριο»
Για αρκετά χρόνια ζήσαμε καλά. Οι μόχθοι μας απέδωσαν. Με τον τουρισμό δεν πλουτίσαμε αλλά ζήσαμε και κρατήσαμε το μέτωπο μας ψηλά και καθάριο. Πάντοτε, σταθήκαμε τύπος και υπογραμμός και στους φόρους και στο κράτος. Δεν κλέψαμε ούτε μια δραχμή τότε, κι ούτε ένα ευρώ τώρα. Η περηφάνια μας και η καταγωγή μας δε μας το επέτρεψε ποτές κι ούτε θα μας το επιτρέψει!
«Για να τους περάσουμε με γονικές παροχές τα σπίτια μας, πρέπει κάποια να τα υποθηκεύσουμε, κι ας είμαστε ρυθμισμένοι και σε εφορία και σε κράτος και στον Θεό τον ίδιο»
Σήμερον, είμαστε εγκλωβισμένοι. Από τα χρέη μας, η κρίση μάς τσάκισε κι εμάς, δε μπορούμε ούτε στα παιδιά μας να κληροδοτήσουμε το βιος μας. Για να τους περάσουμε με γονικές παροχές τα σπίτια μας, πρέπει κάποια να τα υποθηκεύσουμε, κι ας είμαστε ρυθμισμένοι και σε εφορία και σε κράτος και στον Θεό τον ίδιο.
«Οι ξένοι συνεχίζουν να ‘ρχονται και να ξανάρχονται κάθε χειμώνα και καλοκαίρι, αλλά τα έξοδα πολλαπλάσια των εσόδων»
Κι έχουμε απομείνει με οικίες παραδοσιακές και πυργόσπιτα, που ούτε τα λεφτά για την συντήρηση τους δε βγάζουν πια. Οι ξένοι συνεχίζουν να ‘ρχονται και να ξανάρχονται κάθε χειμώνα και καλοκαίρι, αλλά τα έξοδα πολλαπλάσια των εσόδων. Κι ούτε να τα πουλήσουμε μπορούμε, ούτε να τα μεταβιβάσουμε, ούτε τίποτα. Τι θα γίνουν αυτά τα σπίτια, θα ρημάξουν; Δε μπορούμε να το αντέξουμε, είναι η ιστορία μας, οι μνήμες μας. Η ζωή μας η ίδια!
«Αδούλωτοι κι άτρομοι απ’ την αρχή του χρόνου, προσκυνήσαμε στο ίδιο μας το βιος»
Εμείς, που κι Οθωμανοί και ναζιστές δεν κόταγαν να μας κοιτούν στα μάτια κι έσκυβαν το κεφάλι κι έπαιρναν δρόμο για την πατρίδα τους, γονατίσαμε στον πιο ύπουλο εχθρό. Τον εχθρό που μας τον έβαλε η ίδια η χώρα μας. Αδούλωτοι κι άτρομοι απ’ την αρχή του χρόνου, προσκυνήσαμε στο ίδιο μας το βιος! Γονατίσαμε στον ΕΝΦΙΑ!
