Όταν μπήκα στο επάγγελμα, όλοι με περνούσαν για τρελό. Ήταν η εποχή που από τη μία το χρήμα έρρεε άφθονο και από την άλλη τα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης στο διεθνές εμπόριο και τις εισαγωγές είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανή και στην Ελλάδα. Τότε, ο τομέας της υπόδησης και το παπούτσι γνώριζε μεγάλες δόξες. Εγώ, όμως, ήμουν αλλιώς. Κολλημμένος στα παλιά, ήθελα «το χρόνο να μετρώ με το σφυρί. Το γυάλινο γοβάκι της να κρύψω και κανείς να μην το βρει», που λέει κι ο ποιητής. Έτσι, έγινα παπουτσής και με τα πολλά άνοιξα το δικό μου τσαγκάρικο.
«Χάρη στο ωραίο φύλο και την κοκεταρία του, κρατήθηκα κι εγώ ο φτωχός στη ζωή»
Όπως αντιλαμβάνεστε, κανείς δεν πλούτισε με τις επιδιορθώσεις υποδημάτων. Χάρη στο ωραίο φύλο και την κοκεταρία του, κρατήθηκα κι εγώ ο φτωχός στη ζωή ως ελεύθερος επαγγελματίας. Τακουνάκια, σόλες, γυαλίσματα, κάπως-κάπως έβγαινε το μεροκάματο. Λίγα τα χρήματα μεν, ζούσαμε όμως.
Με την έκρηξη στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, η τέχνη μου γνώρισε μεγάλη κάμψη. Οι άνθρωποι δεν επισκεύαζαν παπούτσια, αγόραζαν καινούρια και το παραδοσιακό επάγγελμα του τσαγκάρη έτεινε να εξαφανιστεί. Λίγο πριν τον ολοκληρωτικό μου θάνατο ως επαγγελματία, έγινε το απροσδόκητο. Ήρθε η κρίση!
«Σίγουρα, θα έχετε ακούσει από τους πολυλογάδες πολιτικούς πως η κρίση γεννά ευκαιρίες»
Το μεγάλο οικονομικό σοκ δεν άφησε κανέναν ανεπηρέαστο. Το ν’ αγοράσεις παπούτσια έγινε ξαφνικά δύσκολη υπόθεση για την πλειοψηφία των ελλήνων καταναλωτών. Σίγουρα, θα έχετε ακούσει από τους πολυλογάδες πολιτικούς πως η κρίση γεννά ευκαιρίες. Ένας από τους ωφελημένους, λοιπόν, από τη νεοελληνική τραγωδία είμαι κι εγώ. Τα τελευταία χρόνια έχω γίνει περιζήτητος στη γειτονιά. Το μαγαζάκι μου ζει μεγάλες δόξες! Παντού παπούτσια να περιμένουν να έρθει η σειρά τους για επιδιόρθωση. Μη φανταστείτε πως σας μιλάω για τίποτα πανάκριβα παπούτσια. Σας λέω κυρίως για κινέζικα και παπούτσια μέχρι 10 ευρώ από τις λαϊκές.
Όμως ο κόσμος έχει σφιξίματα. Από το να περπατάει ξυπόλητος, που πολύ φοβάμαι πως θα το ζήσουμε κι αυτό, προτιμάει το μπάλωμα. Χρυσές δουλειές κάνω αγαπητό μου mikromeseos.gr! Καλά, μη φανταστείς πως κονομάω κιόλας, αλλά τουλάχιστον βγαίνει η βιωτή. Μάλιστα, μέσω ενός προγράμματος του ΟΑΕΔ για ανέργους έβαλα κι έναν επιδοτούμενο υπάλληλο στο μαγαζί μου. Ποτέ δεν πίστευα πως θα βρεθεί κάποιος να ενδιαφέρεται να του διδάξω την τέχνη μου, αλλά η κρίση κάνει θαύματα και η πενία τέχνας κατεργάζεται. Κι εγώ ο ταπεινός λουστράκος βρέθηκα ως δια μαγείας με βοηθό!
Μεγαλεία! Από το καλοκαίρι και μετά έκανα και το μεγάλο βήμα! Έβαλα για πρώτη φορά και καινούρια παπούτσια στο μαγαζί μου. Πολύ φτηνά και πολύ ποιοτικά δερμάτινα, ανατομικά παπούτσια. Από έναν φίλο μου που έχει μια μικρή βιοτεχνία κι έχει αληθινό μεράκι για το υπόδημα. Γι’ αυτό είναι και φίλος μου, άλλωστε. Και τα δίνω και πιο φτηνά απ’ όσο κάποιος θα αγόραζε το πλαστικό παπούτσι από τους πάγκους. Πραγματική, ειλικρινής ευκαιρία για ανθρώπους που έχουν ανάγκη και θέλουν να φοράνε έναν παπουτσάκι φτηνό, αλλά τίμιο.
«Δωρεάν επισκευή, βάψιμο, γυάλισμα, σόλιασμα και τακουνάκι!»
Προσφέρω μάλιστα και εγγύηση 4 ετών. Δωρεάν επισκευή, βάψιμο, γυάλισμα, σόλιασμα και τακουνάκι! Από μένα και το τζιμάνι το βοηθό μου! Να δούμε πώς θα πάει κι αυτό, αλλά δεν στο κρύβω αγαπητό mikromeseos.gr είμαι αισιόδοξος. Ο φτωχός κόσμος εκτιμά κι ανταποκρίνεται! Θα τα πάμε καλά! Γιατί, κάλλιο παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι και μπαλωμένο! Σας το λέει ο ειδικός!
