«Επιτέλους, ήρθαν τα Χριστούγεννα, μαμά! Γιούπι!», φώναξε γεμάτος ενθουσιασμό ο πιτσιρικάς, μπαίνοντας σαν σίφουνας στο μαγαζί! «Όχι ακόμη Κωστάκη!», απάντησε η μαμά του μικρού, κλείνοντας προσεχτικά τη γυάλινη πόρτα πίσω της! «Γεια σας», συνέχισε διστακτικά η καλοδιατηρημένη, σαραντάρα μαμά, απευθυνόμενη σε μένα που καθόμουνα συνοφρυωμένος πίσω από την ταμειακή μηχανή. «Απλά, ήρθαμε ν’ αγοράσουμε μερικά στολίδια για το χριστουγεννιάτικό δέντρο», πρόσθεσε άκεφα η μαμά! «Στολίδια για το έλατο! Γιούπι!», ξαναφώναξε ο μικρούλης. «Έλα μαμά, θέλω ν’ αγοράσω νάνους και Άγιο-Βασίλη!» κι έτρεξε στα ενδότερα του καταστήματος με τα εποχιακά χριστουγεννιάτικά είδη!
«Η είσπραξή μου λίγο κάτω από 10 ευρώ κι αυτά με το POS»
Αυτοί ήταν οι πρώτοι και μάλλον και τελευταίοι για σήμερα πελάτες μου αγαπητό mikromeseos.gr. Η είσπραξή μου λίγο κάτω από 10 ευρώ κι αυτά με το POS. Όπως το βλέπω, απ’ αυτά τα ‘ηλεκτρονικά’ λίγο κάτω από 10 ευρώ που θα «εισπράξω» σήμερα, πρέπει να βγάλω τα έξοδα και το κέρδος της μέρας! Μακάρι να μπορούσα να γελάσω, αλλά δυστυχώς δεν έχω πλέον το κουράγιο. Πάω στοίχημα πως ούτε η μαμά του Κωστάκη έχει και μεγάλη διάθεση για πολλά γέλια. Αυτά τα ‘λίγο κάτω από 10 ευρώ’ θα της λείψουν πολύ από τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Θα την τσούξουν!
Αχ βρε Κωστάκη, τι τυχερός που είσαι! Ηο-Ηο-Ηο που λέει κι ο Άγιος! Ευτυχώς, είσαι ακόμη μικρούλης και μπορείς ακόμη να ενθουσιάζεσαι με τις γιορτές. Αλλά, δυστυχώς θα μεγαλώσεις κι εσύ και θα την πατήσεις! Και για τη μανούλα σου και για μένα, αλλά για τους περισσότερους Έλληνες, τα Χριστούγεννα, οι Πρωτοχρονιές, το Πάσχα είναι μεγάλο βάσανο. Έχουμε καταλήξει να μετράμε τα φραγκοδίφραγκα για να βγάζουμε το μήνα. Οι υποτίθεται με χαρά έκτακτες δαπάνες για γιορτές και δώρα καταλήγουν εφιάλτες που μας κρατάνε ξύπνιους τα βράδια. Ευτυχώς που δε βάζουμε πετρέλαιο, γιατί ο ιδρώτας από την αγωνία στο μαξιλάρι θα μούλιαζε μέχρι και το στρώμα!
«Καθημερινά, άδειο το μαγαζί»
Πιο παλιά δεν ήταν έτσι. Δραστηριοποιούμαι στο λιανικό εμπόριο με εποχιακά είδη εδώ και χρόνια. Κι άλλοτε ήταν δύσκολες οι εποχές, αλλά τώρα δε βγαίνει με τίποτα. Καθημερινά, άδειο το μαγαζί. Ο κόσμος και δεν έχει λεφτά και δεν έχει και διάθεση για να στολίσει. Εδώ τα φώτα δεν ανάβει καλά-καλά για να μην κάψει και να μην καεί στην τσέπη! Ό,τι κάνει τις γιορτές, το κάνει μόνο για τα παιδιά και σφίγγοντας το ζωνάρι.
Εμείς οι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες βογκάμε από τα χρέη και δεν το μαρτυράμε! Βλέπετε, δεν είναι και ό,τι καλύτερο ούτε και το πιο ωραίο θέαμα να πας να δίνεις τα ωραία σου τα λεφτά κι ο πωλητής κι ο μαγαζάτορας να είναι μες τη μαύρη κατάθλιψη. Λες και μου σκοτώσανε τη μάνα! Τέτοια μούτρα είχα σήμερα το πρωί, όταν μπήκε ο Κωστάκης στο μαγαζί μου. Κι αν συνδυάσεις την ξινισμένη φάτσα μου με τον κόκκινο σκούφο που φόραγα στο κεφάλι χάρη εορταστικού κλίματος και πνεύματος Χριστουγέννων, ήμουν ίδιος ο «Grinch ο κατεργάρης των Χριστουγέννων». Αυτός, ο καλικάντζαρος από την παιδική χριστουγεννιάτικη ταινία.
«Αγάπη μου, το πρωί πήγαμε με τον κανακάρη σου βόλτα»
Τα σκέφτομαι και με πιάνει νευρικό γέλιο. Θα γύρισε, που λες αγαπητό μου mikromeseos.gr, η μαμά του Κωστάκη το βράδυ στον άντρα της και θα του πε γεμάτη χαρα: «Αγάπη μου, το πρωί πήγαμε με τον κανακάρη σου βόλτα στο μαγαζί του ‘αυτοκτονάκια’ με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια! Τι να κάνω, τον λυπήθηκα! Με ζάλισε κι ο Κωστάκης, κι έτσι πήρα αυτούς τους νάνους κι ένα Άγιο-Βασίλη για το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δεν είναι γλύκα;» «Μπράβο, μπράβο γυναίκα! Πόσο;», θα ρωτήσει ξερά ο μπαμπάς. Και μόλις ακούσει τη ‘δούλα και κυρά’ του να τού λέει: «10 ευρώ!», θα του ‘ρθουν κι εκείνου τάσεις «αυτοκτονίας», όπως κι εμένα!
Σοβαρά τώρα, κουράγιο και υπομονή σ’ όλον τον κόσμο! Χρόνια πολλά, με υγεία κι ευτυχία φίλοι μου! Και μην αφήνετε τις έγνοιες να σας καταβάλλουν. Και με πολλά και με λίγα ακόμα αντέχουμε! Θα τα καταφέρουμε! Καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένα!