Είμαι γέννημα θρέμμα Γκύζη κι είμαι περήφανος γι’ αυτό! Γεννήθηκα εδώ, μεγάλωσα εδώ κι εδώ διατηρώ και μια μικρομεσαία επιχείρηση. Σήμερα, κοντεύω τα 50 αλλά ακόμη θυμάμαι που πιτσιρίκια «αλητεύαμε» στο πάρκο στο Πεδίον του Άρεως. Τις κούνιες, τη μπάλα, όλες τις όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές.
«Εμείς μεγαλώσαμε, φτωχύναμε και το πάρκο έχει ρημάξει»
Εκεί κάναμε μεγαλώνοντας τα πρώτα ραντεβουδάκια με τα κορίτσια, εκεί ήπιαμε τους πρώτους μας καφέδες, εκεί περάσαμε τα πιο όμορφα καλοκαιριάτικα βράδια. Αλλά, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Όλα έχουν αλλάξει. Εμείς μεγαλώσαμε, φτωχύναμε και το πάρκο έχει ρημάξει.
Εχτές, μαζί με όλους τους κατοίκους της περιοχής συμμετείχα στη βραδινή εκδήλωση διαμαρτυρίας για το Πεδίον του Άρεως. Το πάρκο είναι σε τραγική κατάσταση. Η εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει είναι πραγματικά θλιβερή. Από κέντρο αναψυχής μικρών και μεγάλων, έχει γίνει γκέτο. Από πολιτιστικό ορόσημο και αστικός πνεύμονας έχει μετατραπεί σε άνδρο παραβατικότητας, αφιλόξενο και επικίνδυνο.
«Οι παιδικές χαρές εγκαταλειμμένες έχουν παραδοθεί σε εμπόρους και χρήστες ναρκωτικών»
Τα βράδια το Πεδίον του Άρεως είναι πίσσα-σκοτάδι και απροσπέλαστο. Τα φωτιστικά δεν λειτουργούν και τα σκουπίδια πνίγουν τα απότιστα δέντρα και φυτά. Οι παιδικές χαρές εγκαταλειμμένες έχουν παραδοθεί σε εμπόρους και χρήστες ναρκωτικών και το εμπόριο σαρκός δίνει και παίρνει.
Η ευθύνη της διαχείρησης του βαραίνει την Περιφέρεια Αττικής, η οποία παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις μας εξακολουθεί να αφήνει το πάρκο εγκατελειμένο πλήρως. Η ζημία και οι απώλειες από τη σημερινή κατάσταση επεκτείνεται και στον ήδη βεβαρυμένο εμπορικό και οικονομικό ιστό της περιοχής. Αν το Πεδίον του Άρεως ήταν όπως έπρεπε και του αξίζει να είναι, θ’ αποτελούσε πόλο έλξης και κέντρο για τους ξένους τουρίστες στην Αθήνα, συμπαρασύροντας στην ανάπτυξη και τις γύρω επιχειρήσεις.
«Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως σ’ αυτήν τη χώρα έχουμε τελικά ότι μας αξίζει»
Πρόκειται για το μεγαλύτερο πάρκο της Αθήνας και είναι παρατημένο και εξαθλιωμένο. Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως σ’ αυτήν τη χώρα έχουμε τελικά ό,τι μας αξίζει. Σκεφτείτε μόνο το ενδεχόμενο και η χιλιοκατατρεγμένη επένδυση στα νότια προάστια, το περιβόητο Ελληνικό, να είχε αποφασιστεί να γίνει μητροπολιτικό πάρκο! Αλήθεια, σε τι κατάσταση θα ήταν, δεδομένων και των όσων επικρατούν στο Πεδίον του Άρεως; Όχι σκουπίδια και σύρριγγες θα είχε από την εγκατάλειψη, όχι πόρνες και ναρκομανείς, αλλά αρκούδες και λύκους-Ένα πραγματικό κέντρο «άγριας ζωής» μες στην Αθήνα, δίπλα στη πετρελαιομένη θάλασσα του Σαρωνικού! Ένας πραγματικός παράδεισος δηλαδή, όχι μόνο για τους αρχαιολόγους, αλλά και για βιολόγους και φυσικά για όλους εμάς τους απλούς πολίτες αυτής της πόλης.