Είμαι εδώ και 30 χρόνια επαγγελματίας οδηγός. Ταξιτζής για την ακρίβεια, «ταρίφας», «κιτρινιάρης» ή όπως αλλιώς θέλετε να με αποκαλέσετε δε μ’ ενοχλεί, γιατί αυτή τη δουλειά την αγαπώ και πιστεύω ότι προσφέρω υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο. Είμαι και σωφέρ και ψυχολόγος κι εξομολόγος. Κι ό,τι άλλο έχει ανάγκη ο πελάτης. Βοηθός, φίλος, συμπαραστάτης για να τη βγάλει καθαρή σ’ αυτήν την αποτρελαμένη κι εξαθλιωμένη από την κρίση και τη φτώχεια τερατούπολη.
«Ένας Θεός ξέρει πως αλλιώς κατόρθωσα ν’ αγοράσω ένα δικό μου ταξί»
Στην αρχή ξεκίνησα όπως όλοι σαν οδηγός. Με τα χρόνια, με τρελή δουλειά, με τρελές οικονομίες, κι ένας Θεός ξέρει πως αλλιώς κατόρθωσα ν’ αγοράσω ένα δικό μου ταξί. Δεν έχω παράπονο. Με το ταξάκι μου έθρεψα τη φαμίλια μου, σπούδασα τα παιδάκια μου, έζησα τη ζωούλα μου κι έγινα νοικοκύρης.
Αυτούς που είναι πάνω δεν τους ψήφισα και γενικά δεν τους πιστεύω και πολύ, αλλά στο δικό μας το θέμα, αυτό με τα ταξί, θέλω να δοθεί μια λύση. Τα χρόνια της κρίσης, το επάγγελμά μας είναι στο στόχαστρο. Οι κούρσες έχουν ελαττωθεί κατακόρυφα και ο αριθμός των οδηγών έχει αυξηθεί. Βλέπετε, λόγω ανεργίας όλο και περισσότεροι μπαίνουν στο επάγγελμα και λόγω της πεσμένης δουλειάς όλο και περισσότεροι το εγκαταλείπουν και ούτω καθεξής.
«Όλη μέρα στο τιμόνι, συνεχώς στο κυνήγι του πελάτη για να βγει το πολυπόθητο ευρώ»
Οδηγοί και ιδιοκτήτες βιώνουν πάνω κάτω τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια άγχη κι έχουν τις ίδιες σκοτούρες. Γιατί πρώτα απ’ όλα, όλοι σωφεράτζες είμαστε. Όλοι από ‘κει ξεκινήσαμε κι εκεί καταλήγουμε. Όλη μέρα στο τιμόνι, συνεχώς στο κυνήγι του πελάτη για να βγει το πολυπόθητο ευρώ. Οι οδηγοί για να βγει το νοίκι, το πετρέλαιο, το ένσημο. Και στο τέλος της μέρας, μετά από ένα δωδεκάωρο δουλειάς, να μείνει και κάτι για να γυρίσει στο σπίτι, να γεμίσει το τσουκάλι, να φάνε τα κουτσούβελα.
«Εταιρείες μικρές, μεγάλες και πολυεθνικές μπήκαν κι αυτές στο παιχνίδι του ταξί και θέλουν κι αυτές μερίδιο από την αγορά»
Οι ιδιοκτήτες, πρέπει να βγάλουν κι αυτοί το μεροκάματο, να βάλουν στην άκρη για τη στραβή που τ’ αμάξι θα μπει στο συνεργείο, για το σέρβις, για τα λάστιχα, για ν’ αντικατασταθεί το παλιοκούφαρο κάποτε μετά από κάποια χρόνια. Για να γίνει κάποτε και η απόσβεση για τα λεφτά της άδειας. Παράλληλα με την κρίση, μπήκε κι ο αθέμητος ανταγωνισμός. Εταιρείες μικρές, μεγάλες και πολυεθνικές μπήκαν κι αυτές στο παιχνίδι του ταξί και θέλουν κι αυτές μερίδιο από την αγορά. Όλοι οι καλοί χωράνε έλεγε ο παππούς μου. Δεν είμαι κομουνιστής, πιστεύω στον ανταγωνισμό και στην ελεύθερη αγορά, αρκεί να ισχύει ο νόμος για όλους. Δε γίνεται 2 να κάνουν την ίδια δουλειά κι ο νόμος να ισχύει μόνο για τον έναν, και για το άλλον να μην ισχύει.
«Ό,τι ισχύει για τον οδηγό ταξί και τον ιδιοκτήτη ταξί, να ισχύει και για τον οδηγό της πολυεθνικής»
Κι ως συνήθως ο νόμος ισχύει για τον ανίσχυρο και ο ισχυρός, αν δεν τον γράφει μόνος του το νόμο όπως του γουστάρει, σίγουρα τον καταπατάει με τις ευλογίες των πολιτικών. Εμείς η «κίτρινη φυλή» των ελληνικών δρόμων δε θέλουμε ειδική μεταχείριση. Θέλουμε την ίδια μεταχείριση για όλους. Ό,τι ισχύει για τον οδηγό ταξί και τον ιδιοκτήτη ταξί, να ισχύει και για τον οδηγό της πολυεθνικής και τον ιδιοκτήτη οχήματος μισθωμένο σε πολυεθνική. Κι αν είναι το επάγγελμα ν’ ανοίξει, τότε ν’ ανοίξουν κι όλα τ’ άλλα κλειστά επαγγέλματα. Οι άδειες να δοθούν με ορθολογικά κριτήρια, με χωροταξικούς περιορισμούς, με γνώμονα την προστασία του συμφέροντος όλων.
«Ό,τι ισχύει για μας, να ισχύει για όλους! Πάνω απ’ όλα ο νόμος»
Εμεις οι ταξιτζήδες έχουμε χορτάσει κι από προστάτες κι από νταβατζήδες. Μας έχουν φλομώσει φούμαρα κι υποσχέσεις. Πάνω μας έχουν χτιστεί πολιτικές καριέρες κι έχουμε ανεβάσει και ρίξει κυβερνήσεις. Στο σημείο όμως που φτάσαμε, ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Το μαχαίρι πρέπει να μπει μέχρι το κόκαλο για να καθαριστεί η πληγή που έχει σαπίσει εδώ και χρόνια.
Πλέον, τίθεται θέμα επιβίωσης. Δε θ’ ανεχτούμε άλλα πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες μας, ούτε από τους μεν ούτε από τους δε. Δε θα κάτσουμε με τα χέρια σταυρωμένα στο τιμόνι και την τσέπη αδειανή, περιμένοντας να γίνουμε βορά επιχειρηματικών συμφερόντων. Να καρτεράμε να βαρέσουμε «κανόνι». Να δοθεί λύση εδώ και τώρα, μια και καλή κι οριστικά. Και για τους οδηγούς και για τους επαγγελματίες και για τους επιχειρηματίες. Ό,τι ισχύει για μας, να ισχύει για όλους! Πάνω απ’ όλα ο νόμος και ο νόμος ίδιος για όλους!
