Πραγματικά, αγαπητό mikromeseos.gr είμαι σε δίλημμα. Είμαι πάνω από 20 χρόνια κρεοπώλης, τα πρώτα 10 ως υπάλληλος και τα υπόλοιπα 10 διατηρώ χασάπικο σ’ ένα προάστιο της Αθήνας, αλλά αυτό που βιώνω ως μικρομεσαίος επιχειρηματίας φέτος δεν το ‘χω ξαναδεί. Ή όλοι έχουν γίνει vegan στη γειτονιά και πολύ θρήσκοι Χριστιανοί ή ο κοσμάκης δεν έχει φράγκο.
«Οι περισσότεροι πήραν ένα-δυο κιλά παϊδάκια ή λίγο κοτόπουλο κι αυτό ήταν όλο!»
Τα πρώτα δείγματα τα είχα το Πάσχα που μας πέρασε. Παραδοσιακοί μου πελάτες, που μ’ εκτιμούν ως χασάπη κι εγώ τους θαυμάζω ως νοικοκύρηδες, δεν αγόρασαν το καθιερωμένο τους οβελία. Οι περισσότεροι πήραν ένα-δυο κιλά παϊδάκια ή λίγο κοτόπουλο κι αυτό ήταν όλο! Αποτέλεσμα ήταν τα’ αρνιά που παρήγγειλα να μου μείνουν και πραγματικά δεν ήξερα που να τα βάλω.
Οι τιμές μου κάθε χρονιά σταθερά πιο χαμηλές από την προηγούμενη και η ποιότητα μου στο Θεό. Το κρέας μου δεν είναι μεν βιολογικό, αλλά είναι εκλεκτό. Τα ζώα που βάζω στο τσιγκέλι του χασάπικού μου είναι μόνο ΑΑΑ. Όλα προέρχονται από μικρούς παραγωγούς στην Εύβοια, μοσχαναθρεμμένα και προσεγμένα. Οι τροφές που τα ταΐζουν είναι οι καλύτερες και οι εκλεκτότερες. Με μέλι και με γάλα τα μεγαλώνουν. Κι όσο για τη φύση όπου τα ζώα διαβιούν, άλλο πράγμα. Παράδεισος! Μόνο σχολείο που δεν τα στέλνουν δηλαδή, κατά τ’ άλλα τα ‘χουν καλύτερα από παιδιά τους.
«Δυστυχώς, οι πωλήσεις μου διαρκώς πέφτουν»
Όλοι μου οι πελάτες κι έχω πολλούς και μόνιμους έχουν να το λένε για τα σφαχτάρια μου. Πουθενά δεν βρίσκουν ούτε την ποιότητα, ούτε την εξυπηρέτηση, ούτε τις τιμές του κρεοπωλείου μου. Αλλά, δυστυχώς, οι πωλήσεις μου διαρκώς πέφτουν. Αλλά η πτώση φέτος είναι τραγικά πρωτοφανής.
Δοκίμασα τα πάντα. Προσφορές κάθε είδους! Τι να σου πω αγαπητό mikromeseos.gr για να με καταλάβεις; Ότι στο ψυγείο του δικού μου χασάπικου έχω την τιμή να φιλοξενώ τα μοναδικά κοτόπουλα με 4 μπούτια (αφού με κάθε κοτόπουλο κάνω δώρο ακόμα 2 μπούτια). Ή ότι τα αρνιά μου είναι δικέφαλα (σε κάθε ολόκληρο αρνί δίνω πεσκέσι κι άλλο ένα κεφαλάκι). Ή μήπως πως όταν πουλάω 2 λουκάνικα, δίνω κι άλλο ένα τρίτο δώρο στον πελάτη, έτσι για το καλό!
«Έβαλα έξω από το κρεοπωλείο μου και μια ψησταριά»
Τίποτα. Στο πηλίκο μηδέν. Ό,τι και να σκαρφιστώ ο κόσμος δεν αγόραζε. Όπως είπα και πιο πάνω νόμισα πως όλοι στην περιοχή μου μετατράπηκαν ξαφνικά φέτος σε αυστηρά χορτοφάγους. Αυτές οι σκέψεις με κατέτρωγαν καθημερινά, αλλά μια και μόνο κίνησή μου απέδειξε τη ζοφερή πραγματικότητα. Έβαλα έξω από το κρεοπωλείο μου και μια ψησταριά. Και επί μια εβδομάδα έριχνα στα κάρβουνα κοψίδια και μεζεκλίκια και κερνούσα. Ε, το τι έγινε αγαπητό μου mikromeseos.gr ούτε που το φαντάζεσαι. Από το χασαπικό πέρασε και μασαμπούκιασε όλη η γειτονιά.
Κάθε μέρα, όταν η πρώτη τσίκνα κατέκλυζε την ατμόσφαιρα, όλο το αφάν γκατέ κατέφθανε για να πάρει μεζέ. Τρώγανε τα κρεατάκια τους, τα μπιφτεκάκια τους, τα κοτόπουλα παϊδάκια τους, τα λουκανικάκια τους, τα αρνάκια και τα κατσικάκια τους, πίνανε και το κρασάκι τους. Αλλά για να αγοράσει κανείς έστω και μισό κιλό κιμά λάπα, ούτε λόγος!
«Από την ένδεια έχει εξαναγκάσει τον εαυτό του σε αναγκαστική νηστεία»
Συμπέρασμα. Ο κοσμάκης ακόμα το τρώγει το κρέας. Δεν τον έπιασαν ξαφνικά ούτε οι οικολογικές ανησυχίες και η έγνοια για τα δικαιώματα ζώων ούτε η λατρεία για την υγιεινή διατροφή. Λεφτά δεν έχει ο κόσμος. Και κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε μέρα, κάθε λεπτό έχει και λιγότερα. Από την ένδεια έχει εξαναγκάσει τον εαυτό του σε αναγκαστική νηστεία που σιγά-σιγά φτάνει στα όρια της ασιτίας.
«Φτάνει, άραγε, το κοινωνικό μέρισμα ώστε ο κόσμος και να καλύψει τις υποχρεώσεις του και να πάρει και λίγο κρεατάκι για το γιορτινό του τραπέζι»
Είμαι λοιπόν σε δίλημμα. Και σαν μικρομεσαίος επιχειρηματίας δεν ξέρω τι να κάνω. Περιμένοντας τις φετινές γιορτές που πλησιάζουν, πόσο κρέας να παραγγείλω για το μαγαζί μου. Φτάνει, άραγε, το κοινωνικό μέρισμα ώστε ο κόσμος και να καλύψει τις υποχρεώσεις του και να πάρει και λίγο κρεατάκι για το γιορτινό του τραπέζι. Τρίχες! Θα μου μείνουν πάλι τ’ αρνιά, τα χοιρινά και οι γαλοπούλες απούλητες! Ώρε τσίκνες που θα ζήσει πάλι ο μαχαλάς! Θα τους φλομώσει στα ντουμάνια πάλι η ψησταριά μου! Δεν πειράζει χαλάλι!
Όλα αυτά στα γράφω ενώ είμαι στο μαγαζί. Όλη μέρα σήμερα βαράγαμε μύγες απ’ την αναδουλειά. Όταν η απελπισία βαράει κόκκινα, και για να μην τα σπάσω όλα, βάζω στη διαπασών το ράδιο και ρίχνω βαριά ζεμπεκιά. Να πάνε κάτου τα φαρμάκια. Αλλιώς δε γίνεται, γιατί έχουμε και πολλά μαχαίρια στο χασάπικο. Χρόνια πολλά σε όλους! Και να ‘χει όλος ο κόσμος γεμάτη κατσαρόλα!
